Pier Paolo Pasolini ka lindur më 5 mars 1922 në Bologna, një nga qytetet perendimore me tradicionale të Italisë. Ai ishte i biri i nje ushtari, Carlo Alberto, I cili ishte bere I famshem për shpetimin e jetes se Musolinit, si dhe nje mesuese filloreje, Susanna Colussi. Familja e tij u shperngul për ne Conegliano ne 1923 dhe dy vjet me vone, për ne Belluno, ku lindi edhe djali tjeter, Guidalberto. Ne 1926, babai I Pasolinit u arrestua për borxhe bixhozi, kurse e jema u transferua ne shtepine e prinderve, ne Casarsa, rrethine e Friuli. Pasolini nisi te shkruaj poema qe ne moshen shtate vjecare, I frymezuar nga bukuria e Casarsas. Gjate kesaj periudhe ai nisi te lexonte vepra te (Dostoevsky, Tolstoy, Shakespeare, Coleridge, dhe Novalis ) dhe e la menjane pasionin e tij për fene.

Kur Pasolini ndiqte gjimnazin ne Reggio Emilia, njohu mikun e tij te pare te ngushte, Luciano Serra. Bashke me disa shoke te tjere si: Ermes Parini, Franco Farolfi, Elio Meli, ai formoi nje grup te dedikuar diskutimeve letrare. Ne 1939 Pasolini u dipllomua dhe nisi pune ne Kolegjin e Letersise te Universitetit te Bolonjes. Ai zbuloi ne vetvete nje interes te vecante për filologjine dhe artet figurative. Pasolini mori pjese gjithashtu ne garen sportive dhe kolturore te Qeverise Fashiste. Ne 1941, bashke me Francesco Leonetti, Roberto Roversi dhe djem te tjere, ai vendos te publikoi nje gazete me poezi, por qellimi nuk realizohet për shkak te mungeses se letres. Poemat e Pasolinit te kesaj periudhe, perfshinin fragmente me dialekt Friulian, te cilin ai e kishte mesuar prej te jemes.

Ne 1941 Pasolini publikon nje koleksion poemash ne Friulian, Casarsa. Puna e tij u vu re dhe u vleresua nga intelektual dhe kritik si: Gianfranco Contini, Alfonso Gatto dhe Antonio Russi. Gjithashtu u priten mire edhe pikturat e tij. Pasolini u be kryebotues I Revistes "Gjëegjeza", por u pushua për shkak te konflikteve qe kishte me drejtorin. Pasi kreu nje udhetim ne Gjermeni, Pasolini u kthye me mendime te tjera mbi kulturen politike te Fashizmit dhe vendosi te kthehej ne Komunist.

Pasolini u rekrutua gjate Luftes se Dyte Boterore, por u kap rob prej Gjermaneve. Megjitheate ai arriti te dallohej prej ushtareve te tjere te rendomte, dhe u kthye ne Casarsa. Ketu ai u bashkua me nje grup fansash te dialektit Friulian, dhe kishte për qellim ti jepte ketij dialekti nje status te njejte me ate te dialektit zyrtar te Udines. Gjate kesaj periudhe Pasolini filloi te jepte mesim ne shkollen ku punonte e jema. Ata mesonin femijet te cilet nuk kishin mundesi te ndiqnin shkollat e Pordenones dhe Udines, për shkak te luftes.

Gjate periudhes kur pasolini punonte si mesues, I vritet I vellai, ne nje kurth te ngritur ndaj tij. Gjashte dite me vone u themelua (Academiuta di lenga furlana) Akademia e Gjuhes Friuliane. Pasolini u bashkua gjithashtu edhe me shoqaten “Bashkimi për Autonomine e Friulit”. Akademia publikoi ne 1946, nje koleksion me poezi te titulluar “Ditaret”. Ne Tetor ai kreu nje udhetim drejt Romes, dhe ne muajin Mai, ai nisi te shkruante te ashtuquajturat, Quaderni Rossi (Fletoret e Kuqe). Ne gjuhen Italiane Pasolini shkruajti nje drame te titulluar, Il Cappellano, dhe nje koleksion poezish te titulluar, “Te Qarat”, keto vepra u publikuan me ndihmen e Academise.

Ne 1954 Pasolini, e le mesimdhenien dhe u transferua ne Monteverde dhe publikoi “La meglior gioventù”, permbledhja e pare me poezi dialektike. Novela e tij e pare , Ragazzi di vita, u botua ne 1955. Puna pati sukses te madh, por u prit pa entuziazem prej qeverise Italiane. Si pasoje, Pasolini u kthye ne nje viktime e akuzave te medias se shkruar. Ne 1957, Pasolini, bashke me Sergio Citti, shkruajten dialogje ne dialektin Roman, për filmin “Le notti di Cabiria”, te Federico Fellinit. Tre vjete me vone ai u shfaq për here te pare si aktor ne filmin “Il gobbo” (Kurrizo).

Filmi I pare I Pasolinit si regjisor dhe shkrimtare, ishte “Accattone” ne 1961, I filmuar ne lagjet periferike te Romes. Mbi filmin shperthyen polemika dhe skandale. Ne 1963 episodi "La ricotta", I cili perfshihej ne koleksionin e filmave "RoGoPaG", u sekuestrua. Ky akt u quajt prej Pasolinit, ofeze kundrejt tij, prej shtetit Italian.

Ne 1961 Pasolini u nis për nje udhetim, bashke me Elsa Morante dhe Alberto Moravia, për ne Indi, Sudan dhe Kenya, dhe ne 1963 për ne Ghana, Nigeri, Guinea, Jordan dhe Izrael, ku ai filmoi dokumentarin “Sopralluoghi in Palestina”. Gjate 1970 ai udhetoi drejt Afrikes për te xhiruar dokumentarin “Appunti për un'Orestiade africana”. Ne 1968, Pasolini mori pjese ne Festvalin e Filmit ne Venecia me filmin “Teorema”. Ne 1970 Pasolini bleu nje keshtjelle te vjeter prane Viterbos, disa kilometra ne veri te Romes, ku nisi te shruante novelen e tij te fundit, “Petrolio”. Dy vjet me vone ai nisi te bashkepunonte me shoqaten e majte ekstremiste “Lotta Continua”, e cila sponsorizoi nje dokumentar te titulluar “Bombardimi I Piazza Fontanes”. Po te njejtin vit ai nisi te bashkepunonte me gazeten me te rendesishme te Itali, Il Corriere della Sera.

Pasolini vdiq me 2 Nentor, 1975 ne plazhin e Ostias, prane Romes. Ate e kishin shtypur ne menyre makabre, disa here me makine. Për kete krim u arrestua Pino Pelosi, I cili pranoi qe e kishte vrare Pasolinin. Por ne 7 Mai, 2005, Pelosi pergenjeshtroi deklaraten e tij duke thene qe Pasolinin e kishte vrare dikush tjeter. Hetimet mbi vdekjen e Pasolinit u rihapen, për shkak te deklarates se Pelosit. Pasolini është varrosur ne Casarsa, ne Friulin e tij te dashur. Ne varrin e tij Pasolini mban veshur uniformen e nje skuadre futbolli te themeluar prej tij dhe disa miqve te tjere.

Wikipedia
GNU Free Licence